İnsan olmak, insanoğlu hayatın her döneminde çevresini hem etkiler hem etkilenir.
İnsan olmak o kadar güzel bir şey ve bir o kadar da insana sorumluluk yükleyen bir durumdur ki, bu zamanda insan kalabilmek o kadar zor bir şeydir.
İnsan kalabilmek için, kendi değerlerimize sahip çıkmamız gerekir.
Hayatın kıymetini bilip, insanlara güvenmeliyiz, zor zamanlarda yanlarında olmalıyız, karşılık beklemeden bulunmalıyız.
Karşılık beklenen ilişkiler bizi hep insani değerlerden uzak tutar ve topluma karşı ön yargılı davranmamıza neden olur.
İnsan olmak bu dönemde çok zordur, inan olmak, bu zamanda mum misali çevremizi aydınlatmalı, düşmüşleri kaldırmalı, sahipsizlere sahip çıkmanın gereğidir.
O zaman insan olduğumuzun farkına varırız, bir yetimin sırtını sıvazlamalı, gönlünü hoş etmeliyiz, yine dediğim gibi insan olmak zordur, ama daha zor olan insan olmayı sürdürmektir.
Alverlerimiz de insan olmalıyız, gerektiğinde insanları affetmeliyiz, affetmek insani değerlerimizin olmazsa olmazıdır.
Affetmek ne güzel bir değerdir, insanı insan yapan en güzel vasıftır.
Lütfen insan olmayı bırakmayın, her şey gelip geçici, ama insan olmak insan kalabilmek kalıcıdır.
Her şey gelip geçer, zamanı tutamayız ve zamanın önünde kimse duramaz, buna şüphe yok.
Dünyadan ayrılırken, tek bir seda kalacaktır kulaklarda, o da yaptıklarınız ve hayata bakış açınız kalacaktır. O zaman ne diye insanları kandıralım ne diye fenalıklar işleyelim, bu dünya gelip geçici, öteki tarafın bize ne getireceğini bilemem, bu benim şahsi fikrim, ama şu an buradayız ve burada ne yaptıklarımızla vicdanımızı temiz tutmalıyız.
Ne mutlu insan kalabilenlere, ne mutlu insanlara zaman ayırabilenlere.