Yaşadığımız coğrafyada her gün ölüm haberlerini, kaza haberlerini, ayrılık haberleri gibi bir çok olumsuzlukları yaşıyor ve duyuyoruz. İçimizi yakan bunca olumsuzluklara rağmen Neden yaşıyoruz? Neden çabalıyoruz? Neden yere düştükçe ayağa kalkmaya devam ediyoruz? Neden gecesinde ağladığımız her günün sabahı gülerek uyanmaya devam ediyoruz? Çünkü yapmak istediğimiz şeyler var.
Gerçekleşeceğine inandığımız hayallerimiz var, olması için her şeyimizi verebileceğimiz, inançlarımız var. Her yere düştüğünde tekrar kalkabileceğimize olan güvenimiz var buna rağmen şikâyet etmeden kalkmamıza neden olacak umutlarımız var.
Kocaman bir okyanusun içinde boğulsak bile hala yüzmeye devam edebiliriz çünkü gökyüzünde parlayan güneşi görebiliyoruz. Karaya varacağımıza olan inancımız tam çünkü orada bizi bekleyenler var. Peki ya umutlarımız olmasaydı? Bir güneşimiz, varacağımız bir limanımız, sevdiklerimiz her gece yatmadan önce gerçekleşmesini istediğimiz umutlarımız…
Bunların hepsi bir anda ortadan kalksaydı ne olurdu? Biz de olmazdık. Ömrünün yarısını hayallerini gerçekleştirmek için harcayan bir insanı ayakta tutan tek şey umuttur. O hayalin gerçekleşeceğine olan inancı hiçbir şey yıkamaz. İnsan şu ana kadar ne yaşamışsa, ne zorluklar , nelerin üstesinden geldiyse hepsini kendine olan inancı ve geleceğine karşı olan umudu sayesinde aşmıştır.
Eğer artık umut edecek bir şeyi yoksa, yaşamasına neden olacak bir şey de yoktur. Hayal kurmayan, umut etmeyen, bir şeylere inanmayan ve asla başaramayacağını düşünen bir insan zaten yaşayan ölüdür....
Yazıma son verirken yaşadığımız coğrafyada bu olumsuzluklar, bu acılar elbette bitecektir.....
