Bu dünyada yaşayan herkesin mutlaka bir sevdası var.
Kimisinin kutsal bir da'vadır, kimisinin ki nazlı yar.
Kimisinin dört mevsimi kış, kimisinin kışı da bahar.
Leylayı bulan mecnuna ne fark eder, ikisi de uyar.
Yaşamak öylesine hoş; bazen mavi, mor, pembe rengin...
Ha şu kavşakta mütekebbir, öbür kavşakta ki bir engin...
Ama ölüm...! O dahi güzel, adil fark etmez fakir zengin...
Ey "Yaşama Destanım" İki dünyada zor bulunur dengin.
Hayatın ruhunu sorsalar, özeti; "barış" ve "paylaşmak”
Her meselenin gerçek çözümü, bir hak üzere anlaşmak.
Ve amaç bulmak değil, esas olan hakikate ulaşmak.
Tüm savaşların bitmesi, adaleti tamme'de uzlaşmak.
Ali'yi âli yapan değerlere bak, gönlünü açta gör.
Hasan'i bir kalp, Hüseyni bir beyin taşıyan herkes özgür.
Muaviye'den miras, mazlumlara Yezit tarihi tümör!
Cennet ve cehennem imtihandır. Ta ayrılsın altın-kömür.