Dinim İslam, kitabım mazlumları ayırmaz.
Zalim her kim olsa da, asla birin kayırmaz.
Bin yalanı, yanlışı bir doğruya saydırmaz.
Kapital tanrılara hiç aldırmadın İbrahim!
Sürgünü göze aldın, hicret ettin vatandan.
Hakikati öne aldın, medet ummadın kandan.
Botan'dan yola çıktın Urmî, Koban bir yandan,
Bunca çile meşakkat hiç aldırmadın İbrahim.
Güneş başlı, yıldız gözlü, yüzün billahi Ay’han
Heybetin Agirî, Cudi,… yaşamın tipi-duman.
Dört dil ve dört koldan düşmanların pek yaman!
Onca gaddar düşmana hiç aldırmadın İbrahim.
Herkes doğar, yaşar nihayet an gelir ölür!
Her zalimin fermanı; mazlum eliyle dürülür!
Vefat sonrası herkesin, geri kalanı görülür.
Makam, mevkiye asla hiç aldırmadın İbrahim.
Sevinecekse buyursun, sevinsin nadan eller.
Belki de kedigiller mırıldanarak sövecekler.
Gün gelir ve an olur, aslanlar övecekler…
Sen ki düşmanını dahi kandırmadın İbrahim.
Kulvarımız ayrıydı, bulvar aynı hedef bir.
Birimizde slogan “Azadiya Gelan” “Ya Tekbir”,
Özgürlük adına; roman, resim, makale, şiir…
Sinsi bunca tuzağa hiç aldırmadın İbrahim.
Dokuza böl'se düşman, vatan aynı topraktır.
Şimdilik dile getirmek her ne kadar yasaktır!
Yurdun karış-zerresi anne sütü gibi haktır.
Ve bütün engellere hiç aldırmadın İbrahim.
Bu gün kucaklayacaksın Siverek toprağın fırsat…
Bil ki hazin akıyor, Avaşin, Avareş, Dicle, Fırat…
Demiştin ya: “Yakında azat olacaksa welat…”
Zafer odaklı ölüme hiç aldırmadın İbrahim.
(40 Yıllık Dost ve Hemşehriliğin Vefa Borcu: İbrahim Ayhan’ı, Rahmetle ve saygıyla anıyorum.)